Met stevige waarborgen kan van een verdachte eerder in het strafproces celmateriaal voor DNA worden afgenomen. Wordt de verdachte veroordeeld, dan kan vervolgens een DNA-profiel worden gemaakt dat wordt opgeslagen in de DNA-databank voor strafzaken. Dat schrijft minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid aan de Tweede Kamer.
Randvoorwaarden
Randvoorwaarden voor dit conservatoir afnemen van celmateriaal zijn onder meer een zorgvuldige inrichting van het werkproces en ondersteunende ICT-infrastructuur. Het belang van DNA-onderzoek in strafzaken is groot. Het gebruik daarvan helpt de juiste verdachte in het vizier te krijgen en strafrechtelijk aan te pakken.
Wet-DNA-V in strafproces
Op dit moment wordt volgens de Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden (Wet DNA-V) celmateriaal afgenomen zodra iemand is veroordeeld tot een sanctie in de zin van die wet voor een feit waarvoor voorlopige hechtenis mogelijk is. In de praktijk wordt van 87 procent van de personen die verplicht zijn celmateriaal af te staan, ook daadwerkelijk hun celmateriaal afgenomen en hun DNA-profiel in de databank opgenomen. Omdat celmateriaal pas na veroordeling wordt afgenomen, blijft een deel echter onvindbaar.
Commissie-Hoekstra
Met de Tweede Kamer is de laatste jaren diverse keren gesproken over de werking van de Wet DNA-V. In het bijzonder naar aanleiding van de rapporten van de commissie-Hoekstra, die werd ingesteld na de tragische moord op twee personen door Bart van U., te weten oud-minister Els Borst en zijn zus Loïs. Door de Kamer is de wens uitgesproken om in een eerder stadium van het strafproces celmateriaal af te nemen.
Minister Grapperhaus heeft naar aanleiding daarvan, na onder meer een toets op de juridische houdbaarheid, te kennen gegeven dat hij bereid is het conservatoir afnemen van celmateriaal wettelijk te introduceren. Daarvoor wilde hij eerst nog goed laten onderzoeken aan welke voorwaarden moet worden voldaan om tot een goede uitvoering te komen. Dat onderzoek is onlangs afgerond.
Wetswijziging
Op basis van de resultaten van dat onderzoek kondigt minister Grapperhaus nu een wetswijziging aan die het mogelijk maakt celmateriaal af te nemen van iedere aangehouden verdachte die na verhoor of na beëindiging van de inverzekeringstelling in vrijheid wordt gesteld, maar nog wel verdachte blijft van een feit waarvoor voorlopige hechtenis mogelijk is, of bij vordering van een inbewaringstelling. Hiermee kan worden bereikt dat van 99 procent van de mensen die worden veroordeeld in de zin van de Wet DNA-V, ook daadwerkelijk een DNA-profiel in de databank kan worden opgenomen.
Celmateriaal kan niet altijd direct worden gebruikt
Hoewel celmateriaal in een eerder stadium wordt afgenomen, betekent dit niet dat dit direct mag worden gebruikt voor DNA-onderzoek. De huidige verplichtingen in de Wet DNA-V worden dus niet uitgebreid. Het celmateriaal wordt na afname opgeslagen en daaruit mag pas na een veroordeling, als de officier van justitie een bevel op grond van die wet heeft gegeven, een DNA-profiel worden gemaakt. Als de betrokkene niet meer als verdachte kan worden aangemerkt, wordt het celmateriaal direct vernietigd.
Voorwaarden uitvoering
Om eerder celmateriaal af te nemen moet aan veel voorwaarden worden voldaan. Zo is een goede ICT-voorziening bijvoorbeeld een absolute randvoorwaarde om meer celmateriaal af te kunnen nemen, te verwerken en zo nodig te vernietigen. Daarnaast is het van belang dat één centrale onafhankelijke overheidsorganisatie de verantwoordelijkheid krijgt voor de opslag en het beheer van het afgenomen celmateriaal, die geen belang heeft bij het gebruik van het celmateriaal in het strafproces.
Uitvoering afnemen DNA
De uitvoering voor het conservatoir afnemen wordt nu verder uitgewerkt. Tegelijkertijd bevordert minister Grapperhaus dat een wetswijziging tot stand komt. Daarbij benadrukt de minister dat zorgvuldigheid voorop staat. ,,Een zo foutloos mogelijke uitvoering acht ik een absolute randvoorwaarde voor het conservatoir afnemen van celmateriaal. De integriteit van een nieuwe wettelijke systematiek valt of staat met het kunnen garanderen van de veiligheid van de opslag, het beheer, het transport en de vernietiging van het conservatoir afgenomen celmateriaal’’, aldus Grapperhaus.
