‘Paatje’ John Bruininga krijgt herinneringsboom ter nagedachtenis

Wijk bij Duurstede – De heer John Bruininga was een markante persoon in Wijk bij Duurstede. Velen kenden hem onder zijn bijnaam ‘Paatje’ of ‘Paatje John’. Hij overleed op 4 augustus 2021. Ter nagedachtenis aan hem is eerder deze week een boom geplant en een bankje geplaatst. Vandaag, zaterdag 22 oktober, onthulden zijn kleindochters om 10.50 uur hierbij een kei met gedenkplaatje. Dit gebeurde bij de Hordenweg 8 in Wijk bij Duurstede in het bijzijn van familie, vrienden en burgemeester Iris Meerts.

John Bruininga betekende veel voor anderen

De heer John Bruininga was een marinier in hart en nieren en een veteraan. Hij betekende veel voor de gemeenschap, maar vooral voor collega veteranen. Op jonge leeftijd kwam hij in 1948 bij het KNIL. Hiervoor ontving hij het Ereteken voor Orde en Vrede. In de periode van 1956 tot 1983 werkte hij in Nederland bij het Korps Mariniers. Daar zette hij zich ruim 40 jaar intensief in. Via sport coachte, ondersteunde en trainde hij mensen in alle lagen van de bevolking. In het bijzonder waren dit jonge mariniers. Hij beïnvloedde kwetsbare jongeren op een eigen, sportieve wijze.

Ook in de gemeente Wijk bij Duurstede liet hij zijn sporen achter

Na zijn diensttijd begon de heer Bruininga in 1983 bij de Wijkse sportschool Body Action in de Wildemansteeg. Hij belandde via Great Body Gym (op het bedrijventerrein Broekweg) bij sportschool Techno. Daar was hij trainer, coach en manager. Hij trainde één op één allerlei uiteenlopende groepen sporters, ook inwoners met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Verder was hij badmintontrainer bij Scandecor/Ricochet en bij een badmintonclub in Langbroek. Ook gaf hij karatelessen aan de mariniers in Doorn en masseerde hij o.a. bij de hockeyclub in Wijk.

Een sterke man die wist wat hij deed

‘Paatje was helder over wat hij vond en wilde delen met de buitenwereld,’ aldus zijn dochter Nicole Bruininga. ‘Voor hij overleed, had hij zijn wensen over hoe het daarna allemaal zou moeten, zorgvuldig in documenten vastgelegd. Die documenten bewaarde hij in een koffer. Hij koos zijn laatste muziek en bedacht wie hij als spreker wilde tijdens de crematie. Ook gaf hij de plek aan, waar hij uitgestrooid wilde worden. Met dit alles toonde hij de kracht die hij aldoor bezat. Hij was een bijzondere man, die zich zonder moeite tussen jong en oud en in elke rang of stand bewoog.’