Hoe graag wandelen we niet in al het groen dat Olst-Wijhe en omgeving bieden? Anders dan onze voorouders hoeven we daarbij niet alert te zijn op grote wilde dieren. Enige oplettendheid is echter op zijn plek, want ons pad kruist op veel plekken met dat van een piepklein risico: de beet van een teek. Net als mijten behoren teken tot de spinachtigen, en de slechte naam die zij inmiddels hebben opgebouwd is dankzij de ziekte van Lyme die zij aan ons kunnen overdragen. En dat is geen pretje.
Daarom wordt er wereldwijd steeds meer onderzoek naar teken gedaan. In Nederland werkt het RIVM daarbij nauw samen met enthousiaste vrijwilligers aan citizen science. Olstenaar Willem Takken, voormalig hoogleraar aan de Wageningse Universiteit, heeft hier jarenlang een actieve rol in gespeeld. En als penningmeester van Stichting Eetbaar Olst-Wijhe vertelt hij daar graag over, zodat mensen hier beter geïnformeerd op pad gaan.
Laag bij de grond
Wist u bijvoorbeeld dat de minuscule larven de ziektekiemen van Lyme oppikken als zij meeliften op geïnfecteerde muizen en vogels? En dat zij helemaal niet uit bomen komen vallen, zoals één van de mythes luidt, maar juist schuilen in het gras en lage begroeiing en van daaraf op ons kunnen overspringen? Of dat er betere manieren zijn om een teek uit onze huid te verwijderen dan met tekentangetjes?
Mythes over teken
Willem prikt tijdens zijn lezing een aantal mythes over teken door en zal proberen alle vragen te beantwoorden. Hij illustreert zijn verhaal over het tekenleven en de burgerwetenschap volop met beeld, en gaat in op de maatregelen die wij allemaal kunnen nemen – vóór, tijdens en na ons verblijf in het groen. Want veilig wandelen kan wel degelijk, en is zelf natuurlijk heel gezond. Laten we dat vooral zien te blijven.
