Aloali Kananpour (29) is iemand waar je goed mee kan lachen. Een man met een twinkeling in zijn ogen en een natuurlijk enthousiasme wat op iedereen in zijn buurt aanstekelijk werkt.
Je zou misschien, als je zo tegenover hem zit of hem ergens tegenkomt, niet denken dat hij op zijn werk met jongeren te maken krijgt met ontzettend heftige verhalen.
Verhalen over geweld, misbruik, uitsluiting en discriminatie. Hij gaat de dialoog aan, verandert kunst in confrontatie en echte, kwetsbare gesprekken. Om mensen verder te helpen, om taboes te doorbreken.
In 2017 heeft Aloali samen met Lieke de Haan Stichting Confro opgericht.
Op een terras van Brownies & Downies in de zon, onder het genot van garnalen kroketten (twee van zijn favoriete dingen, die later helaas volgens hem geen goede combinatie blijken) op brood, een glas thee met verse munt en verse gember, inclusief 1,5 meter, mag ik hem erover interviewen.
Wat is het gaafst wat je teweeg hebt gebracht in jouw ogen?
Iets veranderen in de cultuur van een klas. Er werd bijvoorbeeld een leerling onwijs gepest, die na ons bezoek niet meer is gepest. Jongeren verplaatsen zich in een ander, de pester verplaatst zich in de gepeste, en beseft ineens dat zijn leven misschien wel heel erg op dat van haar of hem lijkt.
Gevangen verhalen bevrijden, is iets waar wij altijd naar streven. Wanneer dat lukt, is dat geweldig.
‘Confro’ Waar komt die naam vandaan?
Het komt van de term ‘Confrontatie theater’, die Lieke heeft bedacht. Maar ‘Confro’ is sexy, het moet wel lekker bekken. Zo is het Stichting Confro geworden.
Confrontatie theater: interactief theater met heel confronterende dialogen.
Wat voor confrontaties gaan jullie aan?
Wij hebben het over sexting en exposing, gender, seksueel geweld, uithuwelijking, achterlating (heropvoeding in eigen land), en mishandeling.
Wat is jullie hoofddoel?
Het onbespreekbare bespreekbaar maken.
Gevangen verhalen bevrijden, is iets waar wij altijd naar streven. Wanneer dat lukt, is dat geweldig.
Waar zijn jullie te vinden?
Onze roots liggen in Rotterdam, maar we zijn overal actief in Nederland, in elke laag van de samenleving.
We werken vooral met jongeren, mensen in het onderwijs: daar zijn de groepen. Maar laatst werkten we met mensen die begeleid wonen. We geven ook trainingen aan het Openbaar Ministerie en andere organisaties.
Waarom ben je dit gaan doen?
Toen ik acht jaar oud was wilde ik drie dingen: 1. Profvoetballer worden 2. Iets met kunst doen 3. Mensen helpen.
Ik had niet verwacht dat er twee dingen samen konden gaan. Maatschappelijke thema’s worden door ons aangesneden met kunst, dat vind ik ontzettend mooi.
Hoe heb je Lieke de Haan (co-stichter) ontmoet?
Lieke houdt van kunst en was op dat moment maatschappelijk werker.
Ik heb haar ontmoet bij een project. Zij had een acteur nodig en vanaf de eerste seconde dat we samenwerkten was er een klik – een match hoe we de wereld zagen en zien.
Wie gaat de confrontatie aan tijdens het geven van een training?
We vertellen een eigen verhaal, of verhaal van iemand anders, die het aan ons heeft verteld en graag wil dat het naar buiten wordt gebracht. Ervaringsdeskundigen doen ook mee. Zij zijn bijvoorbeeld zelf slachtoffer geweest van exposing of mishandeling.
Methodiek maken:
Bij specifieke onderwerpen maken de theaterschrijvers ook gebruik van ervaringsdeskundigen.
Waar vind je die ervaringsdeskundigen?
We werken al langere tijd met verschillende mensen, en als een bepaald onderwerp langskomt vertellen zij ons hun eigen ervaringen daarmee. Ook komen mensen naar ons toe met hun verhalen nadat wij hebben gesproken op een conferentie of ander evenement.
Waarom vertellen jongeren wel hun verhaal aan jou en niet aan bijvoorbeeld een volwassene op hun school?
Confro vertelt een eigen verhaal. Stel je je kwetsbaar op, dan kan het kind zich ook kwetsbaar opstellen. Openheid is niet altijd minder omdat iemand introvert is. Wij bouwen wederzijds vertrouwen op in 5 minuten. Je bent daar anderhalf uur, dus binnen die tijd moet het echt gebeuren. Door ons open te stellen en de manier waarop we te werk gaan, durven mensen te participeren in het gesprek.
Hou je afstand?
Nee, ik probeer juist dichterbij te komen. Door ervaring heb je soms aan een half woord genoeg om te weten wat er zou kunnen spelen.
Confro vertelt een eigen verhaal. Stel je je kwetsbaar op, dan kan het kind zich ook kwetsbaar opstellen.
Op wat voor manier heb je het onbespreekbare al bespreekbaar gemaakt?
Meisjes die uitgehuwelijkt zouden worden, wisten niet dat zij erover konden praten met hulpverleners, of dat er überhaupt hulp beschikbaar was. Toen Confro langs kwam in de klas, werd het opeens een onderwerp waar over kon worden gesproken. Uiteindelijk zijn zij met hulpverleners om de tafel gaan zitten. Het resultaat daarvan, was dat die meisjes niet hoefden te trouwen.
Welke confrontaties staan je het meeste bij?
Speciaal onderwijs. Ik vond dat wel heel eng van te voren. Je krijgt te maken met 15-jarigen met de intelligentie van een zesjarig kind. Daar heb ik mijn beste leerling ooit ontmoet, zij had een heel hoge emotionele intelligentie en zei tegen een jongen, wiens vader hem mishandelde, dat ze hoopte dat zijn vader snel zou beseffen hoe veel hij eigenlijk van zijn zoon hield. Voor mij was dat heel bijzonder om mee te maken.
Ik kan ook echt zó trots zijn op een groepje stoere 14-jarige Marrokkaanse jongens. Het duurt lang voordat ze zich openstellen, maar delen daarna zulke mooie verhalen. Deze jongeren worden als “Probleemkinderen” bestempeld. Dan denk ik ‘Ga nou eens écht met deze kinderen in gesprek.’ Ik wil de confrontatie aangaan met de bestempelaars.
In een klas hadden alle kinderen stuk voor stuk gedragsproblemen. Tijdens onze training zei een leerling opeens “Ik ben opgegroeid zonder vader.” Uiteindelijk bleek dat maar een van de 24 leerlingen uit die klas mét een vader was opgegroeid.
De hele klas had dus iets gemeenschappelijks. Toen dit eenmaal duidelijk werd, en ze er met elkaar over konden praten, waren hun gedragsproblemen zo goed als verdwenen.
Deze jongeren worden als “Probleemkinderen” bestempeld. Dan denk ik ‘Ga nou eens écht met deze kinderen in gesprek.’ Ik wil de confrontatie aangaan met de bestempelaars.
Wanneer ben je tevreden?
Als ik straks vader ben en mijn kinderen zie opgroeien, ik verandering zie in vergelijking met de huidige situatie. Dat we andere gesprekken hebben dan de gesprekken die op dit moment plaatsvinden.
Ik ben nu ook al tevreden. Wat ik op dit moment doe, dat we zó groot en succesvol zijn hiermee, had ik nooit verwacht op deze leeftijd. Ik wil internationaal gaan. Ik wil ooit minister van kunst en cultuur worden; dat is de enige baan waarbij ik de Confro-fakkel zou over dragen.
Wat heb je nog nodig om dit te bereiken?
Om internationaal te gaan: zichtbaarder zijn. Wij zijn zelf ook nog een gevangen verhaal.
Wat is cruciaal voor de toekomst?
Ik dacht vroeger dat wij ons moesten aanpassen zodra we naar een business meeting gingen. Dat ga ik nooit meer doen. Wij zijn unieke persoonlijkheden en we moeten juist die kant van onszelf laten zien.
Confro in Corona tijd
Er is door de maatregelen van het RIVM in verband met het COVID-19 virus een enorme stijging van huiselijk en seksueel geweld. Mensen hebben nog minder ruimte om weg te gaan uit hun situatie.
Externen zijn niet welkom op scholen. Ik voelde me best machteloos, ik kon niet goed helpen.
Gelukkig heeft Confro daar een oplossing voor bedacht:
Wij mogen niet naar school toe, maar school mag wel naar ons toe. We huren een ruimte waar de training gegeven kan worden, en gaan daar de dialoog aan.
Over Aloali
Ooit wil hij in Zuid Europa gaan wonen.
“Italië ofzo. Dat ik later 3-4 maanden in Nederland ben en de rest gewoon boeken schrijf en eigen wijn maak.”
Zijn allergrootste droom is vader worden. 2 van hemzelf en dan 1 of 2 geadopteerd.
Het liefst wel met andere huidskleuren en andere afkomsten dan hij. “Ik hou van verschillende kleuren en ik zou het mooi vinden als mijn eigen gezin kleurrijk is. En als zij dan opgroeien kunnen ze veel opener zijn in hun dialogen dan men vandaag de dag is,
dat is mijn droom.”
Artistiek directeur / Dialoogbegeleider. ‘Kunst maakt het onzichtbare zichtbaar’.
Aloali is dialoogbegeleider, regisseur & schrijver.
“Ik dacht vroeger dat wij ons moesten aanpassen voor een business meeting, Maar wij zijn unieke persoonlijkheden die we juist moeten laten zien.”
Ruimte voor nog iemand bij Confo
Ben je kunstenaar, heb je een ander talent, heb je een bijzonder verhaal wat je (anoniem) wil delen, of door ons wil laten delen?
Kom naar ons toe.
Ben jij een organisatie, school of persoon en wil jij in gesprek met Confro?
Als je een school bent in Rotterdam: Alle trainingen zijn gratis en worden aangeboden door het lessenpakket Vrijheden van de Gemeente Rotterdam.
Ben je geen school in Rotterdam: Meld je aan, dan kijken we naar de mogelijkheden.
TIP om zelf een confrontatie aan te gaan:
Je hoeft niet de oplossing te zijn. Het kan heel fijn zijn om iemand de kans te geven hun verhaaltje doen, door alleen te luisteren zonder iets terug te zeggen. Durf kwetsbaar zijn.
Stichting Confro
We zijn ook te vinden op Facebook en instagram @stichting.confro