Katwijk – Gelijkvloers wonen, zodat inwoners langer thuis kunnen blijven als ze slechter ter been worden. Thuiszorg die helpt bij het wassen of de buurvrouw die ’s avonds even komt kijken of alles oké is. In Katwijk doet iedereen mee. Dorpsgenoten kijken naar elkaar om en professionele zorg springt bij waar nodig. Dit systeem staat flink onder druk. Het Actieplan Wonen, Zorg en Welzijn is een gezamenlijk plan van de gemeente en verschillende zorg- en welzijnsorganisaties en komt in actie voor een Katwijk waar iedereen mee kan blijven doen. De gemeenteraad neemt hier na de zomer een besluit over.
Katwijk groeit de komende jaren. Het aantal inwoners neemt toe en inwoners worden ook ouder. De groep inwoners die zorg nodig heeft, wordt daarmee ook steeds groter. En dan zijn er meer kwetsbare inwoners die zorg nodig hebben. De druk op het zorgsysteem neemt toe, van mantelzorg tot eerstelijnszorg en van spoedzorg tot verpleeghuiszorg.
Grote druk op zorgsysteem
De zorgsector heeft te maken met toenemende personeelsschaarste. Er zit een grens aan de beschikbare financiën. En er zijn onvoldoende geschikte woningen om zorgbehoevenden zo lang mogelijk thuis te verzorgen. Bij elkaar maakt dit dat ons zorgsysteem onder grote druk staat. Daar moeten we met elkaar iets aan doen. Intensief samenwerken, de krachten bundelen en meer regie bij de inwoners zelf leggen zijn daarbij belangrijke sleutelwoorden.
Wethouder Emile Soetendal: “Het is geen prettige boodschap om te vertellen dat de beschikbaarheid van zorg en ondersteuning in de toekomst minder vanzelfsprekend zal zijn, maar wel het eerlijke verhaal. We kunnen niet de andere kant op kijken. Het is belangrijk dat er een omslag komt in denken over de inzet van voorzieningen en de eigen verantwoordelijkheid van inwoners. Ook zorg- en welzijnspartijen moeten anders gaan denken en handelen ten aanzien van de beschikbaarheid op zorg. We zullen er met elkaar de schouders onder moeten zetten, zodat inwoners met een hulpvraag een beroep kunnen blijven doen op goede en toegankelijke zorg en ondersteuning.”
Geschikte woningen en prettige woonomgeving
We hebben geschikte woningen voor zorgbehoevenden nodig, in geschikte buurten. Buurten waar (zorg)voorzieningen om de hoek zijn, waar inwoners elkaar gemakkelijk tegenkomen, een praatje kunnen maken en waar zij gemakkelijk naar buiten kunnen om een ommetje te maken. Als gemeente kunnen we hier de juiste voorwaarden voor scheppen voor bijvoorbeeld het bouwen van woningen en de inrichting van de openbare ruimte. Eén van de ideeën is een afwegingskader woonzorginitiatieven, dat helpt bij het beoordelen van nieuwbouwideeën en bijdraagt aan geschikte woningen in alle dorpskernen.
Goede zorg voor inwoners Katwijk
Goede zorg is belangrijk. Of dit nu eerstelijns zorg is, ondersteuning vanuit welzijnsorganisaties of mantelzorg. De beschikbare eerstelijns zorg moeten we zo goed mogelijk verdelen. We gaan beter kijken of andere ondersteuning ook uitkomst kan bieden. Wat heeft iemand nu echt nodig? Misschien wel voedingsadvies of lidmaatschap van een club? Het komende jaar wil de gemeente met de zorgpartners in ieder geval al gaan zorgen voor een inloopvoorziening voor inwoners met (beginnende) dementie. De zorgorganisaties maken plannen over hoe zij zoveel mogelijk deskundig personeel kunnen krijgen en behouden en hoe zij zo goed mogelijk ingezet kunnen worden.
Denk na over de toekomst
Het mooiste is zo lang mogelijk gezond en fit blijven. We moeten met elkaar nadenken over hoe je zo lang mogelijk zorg kunt uitstellen. Vanuit persoonlijk welzijn, maar ook omdat het er straks nog maar heel beperkt is. Nadenken over hoe je lang fit kunt blijven, als dit binnen je bereik ligt. Zorgen voor een sociaal netwerk. Zij kunnen soms ondersteunen als het nodig is en zijn goed voor de mentale gezondheid. Maar ook tijdig, met bijvoorbeeld je kinderen, nadenken over je toekomstige woonsituatie kan helpen om lang zelfstandig te kunnen blijven wonen. Gemeente en zorg- en welzijnspartners willen het bewustzijn over de eigen gezondheid en woonsituatie stimuleren.
Wethouder Gerard Mostert: “We hebben dus de hoofden bij elkaar gestoken en de handen ineengeslagen. We hebben met zorgpartners en welzijnspartijen gesproken en met ontwikkelaars. We zien met elkaar dat het zo niet langer gaat. We zullen andere wegen moeten gaan bewandelen en dat is spannend. Het vergt moed en lef om buiten de gebaande paden aan de slag te gaan. En we moeten niet alleen denken en praten, maar vooral doen!”
