London – William ‘Bill’ Ramakers, de laatste veteraan van de strijd om de Maasbruggen, is gisternacht op 95-jarige leeftijd in zijn woonplaats London, Canada overleden. Als 17-jarige marinier vocht Bill in de meidagen van 1940 dagenlang met zijn kameraden in de strijd om de Maasbruggen in Rotterdam tegen de Duitse invasiemacht. Vanwege hun standvastige verzet kregen de mariniers gekleed in donkerblauwe uniformen van de Duitsers de bijnaam ‘die schwarzen Teufel’; de Zwarte Duivels.
Rotterdamse Veteranendag
Tot begin 2014 was het bestaan van Bill Ramakers bij defensie niet bekend. Na het overlijden van zijn echtgenote besloot de oud-korporaal van de mariniers contact op te nemen met het Ministerie van Defensie. In een brief maakte hij zijn grote wens bekend om nog één keer Nederland en in het bijzonder Rotterdam te bezoeken. Een wens die dezelfde zomer nog in vervulling ging, toen de Koninklijke Marine Bill Ramakers met zijn twee dochters naar Nederland haalde. Daar woonde hij de Rotterdamse Veteranendag op de Van Ghentkazerne bij, om vervolgens op de Nationale Veteranendag in Den Haag als een ware held te worden onthaald door koning Willem-Alexander en premier Mark Rutte. In de openingstoespraak in de Ridderzaal stond Rutte stil bij de ervaringen van deze ‘zwarte duivel’: “Verhalen moeten verteld worden, zodat we in Nederland beseffen dat onze vrijheid niet vanzelfsprekend is. Dat we die te danken hebben aan Ramakers en zijn kameraden en aan al die andere veteranen”.
krijgsgevangene
Bill Ramakers raakte op 10 mei 1940 als 17-jarige marinier in opleiding betrokken bij de slag om Rotterdam. Samen met zijn kameraden wist hij de Duitse opmars over de Nieuwe Maas tot staan te brengen. Uiteindelijk werd het centrum van de Maasstad op 14 mei 1940 gebombardeerd. Ramakers was toen al krijgsgevangen gemaakt, maar wist kort daarna te ontsnappen. Na de bevrijding van het zuiden van ons land in 1944 vertrok Ramakers als marinier naar achtereenvolgens Schotland en Camp Lejeune in de Verenigde Staten. Daar kreeg hij een zware opleiding, met als doel om met de Mariniersbrigade deel te nemen aan de invasie van Japan als dat land niet zou capituleren. Het liep dus anders en de Mariniersbrigade en Ramakers vertrokken naar het voormalig Nederlands-Indië, om pas in 1948 weer in Nederland terug te keren. In 1951 emigreerde het jonge gezin Ramakers naar Canada.
