Hoe zou een eigen stad er in Goeree-Overflakkee volgens leerlingen uit komen te zien? Wel of geen zwembad? Kantoren of juist extra groen? En investeren in vervoer of juist in onderwijs? In de raadszaal van gemeente Goeree-Overflakkee werden dinsdag 31 oktober grote vraagstukken behandeld. Niet door de 31 raadsleden van de gemeente, maar door groep 7 en 8 van CNS Zomerland uit Stellendam. Zij deden mee aan het educatieve programma ‘Democracity’.
De 19 leerlingen waren hiervoor uitgenodigd door de gemeenteraad. De raad wil zo basisschoolklassen op een leuke manier kennis laten maken met de lokale politiek en democratische besluitvorming. De afgelopen maanden waren in totaal 14 schoolklassen te gast in bestuurscentrum Het Rondeel in Middelharnis. Een raadslid is elke keer aanwezig om vragen te beantwoorden. Dit keer schoof raadslid Liesbeth Keijzer van het CDA aan.
ProDemos
In het programma van ProDemos bouwen de leerlingen samen aan een fictieve stad. Het budget is beperkt dus helaas kan niet alles. Democracity vindt bewust plaats in de raadszaal. Samen vormen de leerlingen de volksvertegenwoordiging van de fictieve stad. Deze stad ligt als plattegrond in het midden van de zaal. In het begin staan er alleen huizen. De jonge gemeenteraad bepaalt met elkaar welke andere gebouwen en voorzieningen er nodig zijn.
Inrichten stad
“Uiteindelijk willen we allemaal maar één ding: het beste voor Democracity.” Spelleider Bram is duidelijk. De vijf politieke partijen met elk 3 of 4 leerlingen hebben net hun partijprogramma gepresenteerd. Een aantal partijen zet vol in op duurzaamheid, extra groen of waterstofvoertuigen. Andere partijen benadrukken het belang van ‘veiligheid’ en ‘zorg voor de burgers’.
Elke partij kiest vervolgens 4 voorzieningen of gebouwen, in karton uitgevoerd. Eéntje – de belangrijkste – mag zo worden geplaatst. “Wij willen een bos”, zo trapt de woordvoerder van ‘Goed voor de Natuur’ af. “Een bos is nodig voor zuurstof en is goed voor de dieren.” De andere partij kiest een mbo: “Omdat je moet leren, om bijvoorbeeld dokter te worden.” Dat blijkt een goede zet, want de derde partij plaatst een ziekenhuis. Zo komen er ook volkstuinen en windmolens.
Niet alles kan
Dan wordt het lastiger. Niet alles kan. Net als in de echte politiek is een meerderheid nodig. De discussies worden feller. Ondanks een sterk betoog sneuvelen de oplaadpunten voor waterstofvoertuigen. Mokkende raadsleden vragen zich hardop af hoe inwoners op hun bestemming komen als niet wordt geïnvesteerd in goed vervoer.
De speeltuin haalt wel een ruime meerderheid. Daar kunnen kinderen veilig en onder toezicht spelen. Er is al wel een bos, maar “daar verdwalen kinderen snel in”. Een kantoor komt er niet. Mensen kunnen thuiswerken, zo is de gedachte. Stap voor stap vult de raad zo de stad.
Met elkaar
Raadslid Keijzer is na afloop onder de indruk. Ze zag de kinderen vol enthousiasme overleggen, argumenteren en kritische vragen stellen. Keuzes maakten jullie samen. “Met elkaar bouwden jullie de stad. Niet iedereen was het altijd met elkaar eens, maar de meerderheid bepaalde. Het was eigenlijk wel te vergelijken met een echte raadsvergadering.”
