Rotterdam – Ibo Erüre (34) redde vier maanden geleden het leven van een Rotterdamse baby. Pas vandaag kon hij het kindje in de armen sluiten. ,,Het voelt alsof hij mijn kind is.”
Voor de zoveelste keer die week waren de ouders van Arjun naar de huisarts gegaan. Hun vijf maanden oude baby had al dagen hoge koorts en steeds werden ze weggestuurd. Een onschuldige luchtweginfectie, zeiden de artsen. Maar moeder Andjanie Woudenberg (30) vertrouwde het voor geen cent. 42 graden, dat was toch niet normaal?
Nu trilden ook zijn handen nog, was hij bleek en ademde hij zwaar. ‘Ga maar naar de spoedeisende hulp’, zei de huisarts, maar in de auto onderweg naar het ziekenhuis ging het mis. ,,Hij begon te spugen. Ik haalde hem uit de maxicosi. Hij lachte nog naar me en toen rolde hij ineens met zijn ogen. Ik riep tegen mijn man: Ruud, hij gaat dood! Hij sprong uit de auto en begon op een passerende tram te bonken, ‘bel 112!’’’
Nachtmerrie
Volledig in paniek waren ze. En midden in deze nachtmerrie was daar ineens Ibo. Een beer van een vent die net een paar weken daarvoor een opfriscursus EHBO had gevolgd en toevallig achter hen reed toen het mis ging.
Ibo nam het kindje over van zijn vader. Moeder Andjanie: ,,Ik werd op afstand gehouden door de politie, terwijl Ibo ons kind aan het reanimeren was op de motorkap van een auto. De ambulance kwam, de traumahelikopter kwam. Ik vroeg: ‘Gaat ie het halen?’ Als antwoord kreeg ik: ‘Ze doen hun best’.’’ Met hartslag ging hij op spoedtransport naar het Sophia Kinderziekenhuis. Kleine Arjun leefde nog.
Held
Het wonderlijke verhaal haalde het nieuws. Ibo werd een held genoemd. Hij werd gehuldigd door de gemeente Rotterdam en in zijn woonplaats Krimpen aan den IJssel. Maar van de familie van Arjun hoorde hij niets meer. ,,Het zal hem toch niet alsnog fataal geworden zijn? dacht ik.’’
Intussen streed kleine Arjun in het Sophia voor zijn leven. De onschuldige luchtweginfectie bleek in werkelijkheid een bacteriële hersenvliesontsteking. ,,We hebben gebeden voor een goede afloop.’’ De ene na de andere tegenslag volgde elkaar op. Infecties en een bloedvergiftiging hielden de baby tot 8 februari in het ziekenhuis.
Wonder boven wonder lijkt hij er niets aan te hebben overgehouden. Moeder Andjanie: ,,Dat hebben we echt te danken aan Ibo. Als hij niet zo snel had ingegrepen, dan had Arjun langere tijd zonder zuurstof gezeten en een hersenbeschadiging opgelopen. Ibo is onze engel.’’
Emotioneel
Vanochtend konden zij hun engel eindelijk bedanken. Met de brandweer, waar Ibo als logistiek medewerker werkt, organiseerden zij een verrassing. Samen met Arjun en hun zes andere kinderen stonden ze hem op te wachten in de kantine. ,,Alle kinderen hadden een cadeautje meegenomen voor Ibo en bedankten hem voor het redden van hun broertje. Het was heel emotioneel.’’
Ibo deed wat hij al zo lang wilde: hij knuffelde de kleine Arjun alsof het zijn eigen kind was. ,,Zo voelt het ook echt. Over vier maanden is hij jarig en daar wil ik bij zijn. We hebben zoveel meegemaakt samen. Ook al weet hij dat niet meer.’’
Ibo en de familie die hem heel dankbaar is.