Hattem – Het college van B&W heeft besloten de verhuur van de Dijkpoort aan Edith de Jong met vijf jaar te verlengen. In mei 2015 is Edith de Jong begonnen met de uitvoering van haar plan ‘Ambacht en Kunst in de Dijkpoort’. Met de uitvoering van dit plan is de Dijkpoort Hattem levend en dynamisch erfgoed geworden, een plek die leeft en bruist en het college ziet daarom graag dat dit zo blijft.
Dijkpoort beeldmerk Hattem
Wethouder Auke Schipper legt uit waarom het college het belangrijk vindt dat de poort weer toegankelijk is voor het publiek: ‘De Dijkpoort is hèt beeldmerk van Hattem en een aantal jaren geleden uitvoerig gerestaureerd. Door de huurovereenkomst met Edith de Jong is de poort weer regelmatig open en kunnen mensen het gebouw van binnen bekijken. Dat is niet alleen voor onze eigen inwoners een leuke activiteit, maar ook een prachtige trekker voor toeristen.
Kunst en ambacht
Ook de wijze waarop Edith de Jong de Dijkpoort gebruikt in haar lessen, zorgt er voor dat de geschiedenis van de poort gaat leven en jongeren kennis kunnen maken met kunst en ambacht in een bijzondere historische setting. Tot slot geldt: leegstand is achteruitgang. Door de Dijkpoort regelmatig te gebruiken blijft hij goed onderhouden en kunnen we hem ook voor de komende generaties behouden.’
Erfgoed
Alle basisschoolleerlingen uit Hattem, maar ook uit de regio hebben als kleuter les in het gebouw, als vast onderdeel van de leerlijn Erfgoed. Edith de Jong licht toe: ‘De tekeningen die de leerlingen tijdens de les maken bewaar ik 8 jaar lang. Als ze in groep 8 terug komen, maken we een eindwerk met deze tekening uit de kleuterklas. Tijdens de poortlessen (plusklassen) voor Hattemse leerlingen uit groep 7 en 8 komt kunstbeschouwing aan bod. Per les behandelen we een andere kunstenaar en werken we met de techniek van deze kunstenaar. We sluiten af met een bezoek aan museum De Fundatie in Zwolle.
Missie
Mijn missie is dat àlle leerlingen in Hattem en omgeving de Dijkpoort kunnen ervaren, door er heel actief les te krijgen, écht te kijken naar de poort en dit te tekenen, de trappen tot in de hoogste toren te beklimmen en hier het harnas te passen en naar het verhaal van ‘Kito de Dijkpoortkat’ te luisteren. Kinderen die dit hebben ervaren, zullen het gebouw voor altijd in hun DNA opslaan. Daar wil ik aan bijdragen!’
