De rolstoel van je kind in Den Haag moeten inleveren om na verhuizing naar Zoetermeer daar weer een nieuwe bij de gemeente te moeten aanvragen: aan die bureaucratische praktijk komt een eind. De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft met zorgkantoren, zorgverzekeraars en leveranciers afspraken gemaakt om de aanvrager/gebruiker van een noodzakelijk hulpmiddel altijd centraal te stellen. De gemeente Den Haag heeft die afspraken tot stand helpen brengen en onderschrijft ze dan ook.
Maatwerk van gemeenten
“Ons motto is maatwerk”, zegt wethouder Kavita Parbhudayal van Werk, Wijken en Dienstverlening (en ook verantwoordelijk voor de uitvoering van de Wmo). “Dat begint met luisteren en vragen: wat heeft u nodig? In plaats van zeggen: dit is wat we kunnen bieden, hier moet u het mee doen”.
Mensen die tijdelijk of chronisch beperkt zijn en zo mobiel mogelijk willen blijven, komen in aanmerking voor bijvoorbeeld een rolstoel, scootmobiel, aangepaste fiets of buggy. Die hulpmiddelen kunnen worden toegewezen op grond van 3 verschillende wetten: de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), de Wet langdurige zorg (Wlz) en de Zorgverzekeringswet (Zvw). De uitvoering van de Wmo is een taak van gemeenten, die van de Wlz en de Zvw van het Rijk.
De persoonlijke situaties van aanvragers van hulpmiddelen, of hun vertegenwoordigers, zijn altijd verschillend en vaak best complex. Bovendien kent de ene gemeente een andere uitvoeringspraktijk dan de andere. Daardoor verdwalen mensen soms in een oerwoud van op zich goed bedoelde regels en wachten zij langer dan nodig is op het passende hulpmiddel.
Bieden van noodzakelijke zorg
“Het systeem – zoals politici dat hebben bedacht – verwacht van onze professionele ambtenaren dat zij een specifieke wet uitvoeren, of regel naleven, of ze nu bij gemeenten of de rijksoverheid werken. Dat hebben we met z’n allen zo georganiseerd en afgebakend. Maar het bieden van noodzakelijke zorg is steeds vaker een kwestie van maatwerk. We moeten ons collectieve handelen als overheid veel meer vanuit het perspectief van de inwoner vormgeven.
Dat betekent dat wij onze ambtenaren ondersteunen en faciliteren als zij – buiten de specifieke eigen kaders – tijd besteden aan het vinden van een oplossing die buíten de eigen taken ligt. Als gemeente Den Haag slagen wij daar steeds beter in. De afspraken die we nu hebben gemaakt over noodzakelijke hulpmiddelen om mensen met een beperking mobiel te houden, zijn een volgende stap”, aldus wethouder Kavita Parbhudayal.
Onderdeel van de nieuwe afspraken is dat gemeente, leverancier, zorgkantoor en/of zorgverzekeraar in complexe situaties zorgen voor een vast aanspreekpunt voor de aanvrager/gebruiker. Dat aanspreekpunt is verantwoordelijk voor een goed verloop van het hele proces tot en met het gebruik (en onderhoud) van het hulpmiddel – en houdt de aanvrager proactief en periodiek op de hoogte van de voortgang. Doel is dat een passend hulpmiddel zo snel mogelijk wordt verstrekt. Ook houden de afspraken in dat iemand bij verhuizing zijn hulpmiddel niet hoeft in te leveren, omdat de betrokken gemeentes en leveranciers de overname en de betaling van het hulpmiddel onderling regelen.
Initiatief VNG
De nieuwe afspraken zijn een initiatief geweest van de Vereniging Nederlandse Gemeenten en vastgelegd in de zogenaamde convenanten ‘Verbeteragenda Hulpmiddelen’. De VNG heeft alle gemeenten en relevante partijen opgeroepen die te ondertekenen. Het stadsbestuur heeft dat inmiddels gedaan en de gemeenteraad daarover vandaag geïnformeerd.
