Elke dag een glas jus d’orange en een kwartier fietsen. Dat zijn volgens Jaap Göbel een paar voorbeelden van een lang en gezond leven. De 103-jarige voegt daaraan toe: “Ik leef met mate en ik rook niet.”
Levenshouding
Dhr. Göbel groeit op in Indonesië. In 1938 gaat hij in dienst bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL). Een tijd lang is hij krijgsgevangene. Over die tijd zegt hij: “Ik heb veel ellende meegemaakt tijdens de oorlog in Japan, maar ik ben er uitgekomen. Ik heb mezelf kunnen ontzien. Denken aan mijn familie hield me op de been. En in gedachte kregen ze me niet klein. Ik nam het zoals het kwam.” Dit is ook Jaaps levenshouding geworden.
Van Indonesië naar Gorinchem
Als KNIL-soldaten niet meer welkom zijn in Indonesië betekent dat voor Jaap Göbel, dan net drie jaar getrouwd, dat hij naar Nederland moet. In 1950 begint hij daar met zijn vrouw en zoon een nieuw leven. Jaap: “In het begin wist je niets van Nederland, de werkzaamheden en het leven. Ik kende het uit de schoolboekjes, maar toen we hier aankwamen was het wel wennen hoor.” Jaap zit niet bij de pakken neer, hij is in dienst van de Koninklijke Landmacht en komt al snel in Gorinchem te wonen. Jaaps vrouw valt haar man bij: “We kwamen te wonen aan het Patrijzennest, in die kleine witte noodwoningen.” Er worden nog drie zonen geboren. En in 1957 gaat Jaap vervroegd met pensioen.
Wat is het geheim van een lang leven volgens Jaap Göbel?
Elke dag voor hij aan zijn ontbijt begint, stapt Jaap Göbel eerst op de hometrainer. “Een kwartiertje, maar het is goed voor de bloedsomloop. “Zal ik u mijn geheim vertellen?”, vraagt Jaap. “Veel humor en jezelf in conditie houden en zodra de zon schijnt, zit ik buiten. Ik doe dan ook wat in de tuin: onkruid wieden en genieten. En als het zo grijs is als vandaag, dan zit ik achter de geraniums”, zegt Jaap lachend. Goed leven is, volgens hem, alles met mate doen en het leven nemen zoals het komt.
Hobby’s
Als Jaap Göbel niet in de tuin bezig is, schildert hij. Portretten, stillevens en landschappen. Ook van Gorinchem. “Als ik niets omhanden heb, ga ik schilderen, want als je schildert vergeet je de duivel en z’n ouwe moer”, lacht hij. Tot voor kort gingen Jaap en zijn vrouw regelmatig uit dansen. De Indische club waar hij erelid is, organiseert gezellige bijeenkomsten, etentjes en ook eens per maand de voetjes van de vloer. “Door corona hebben we al een tijd niet meer kunnen dansen”, vertelt hij.
Verjaardag vieren
Op de eerder gestelde vraag hoe hij zijn verjaardag gaat vieren antwoord hij: “We hebben dit jaar geen specifieke plannen. Ik wacht af hoe die dag eruit gaat zien. Misschien komt het gezin wel langs (het bestaat uit vier zonen, drie kleinzonen, twee achterkleinzonen en één achterkleindochter). Normaal trakteer ik altijd en gaan we ergens heen.” Op de vraag wat er Jaaps verlanglijstje staat, antwoordt hij: “Op mijn leeftijd heb ik niet veel wensen meer. Als mijn gezin maar in orde is.”
